Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2011 amesidemocratia.blogspot.gr
Οι κινητοποιήσεις τύπου "Αγανακτισμένων" έχουν πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Μετά την Ισπανία, την Ελλάδα, την Αγγλία και το Ισραήλ, ακολούθησε το Κίνημα στις ΗΠΑ εναντίον της Wall Street. Σ΄αυτά προστίθενται το Κίνημα της "Αραβικής Άνοιξης", οι κινητοποιήσεις στην Ινδία και τη Χιλή ενώ εντάσεις παρατηρούνται και στη Κίνα. Η πρόσφατη Παγκόσμια Σύναξη των "Αγανακτισμένων" υποδήλωσε με σοβαρότητα την γενικευμένη διάσταση του προβλήματος και του διακυβεύματος.
Σοβαροί αναλυτές επισημαίνουν ως κεντρική αιτία την αυξανόμενη οικονομική ανισότητα και τη διαφθορά των κυρίαρχων οικονομο/πολιτικών Ελίτ. Το αποτέλεσμα είναι μιά γενικότερη "κρίση νομιμοποίησης" του Συστήματος (βλέπε εδώ την ανάλυση Rubini).Στις ΗΠΑ, ο νομπελίστας οικονομολόγος Krugman μιλά πλέον για το "σπάσιμο του Κοινωνικού Συμβολαίου" και την μετάβαση σε έναν οινεί "κοινωνικο/ταξικό πόλεμο" (βλέπε εδώ).
Στη χώρα μας, όπως και παντού, τούτος ο πόλεμος παίρνει τα χαρακτηριστικά μιας προγραμματισμένης διαδικασίας πτωχοποίησης των μεσοαστικών στρωμάτων και εξαθλίωσης των αντίστοχων μικροαστικών. Εκτελείται "εκ των άνω", συνειδητά και απόλυτα προγραμματισμένα: μέσω αποφάσεων (Κεντρικές Τράπεζες) και νόμων από τα κατά τόπους ελεγχόμενα θεσμικά όργανα. Και παρά τις αντιδράσεις των Μαζών, θα συνεχίσει να εκτελείται χωρίς παρεκκλήσεις - αν και συχνά με παρελκυστικούς συμβιβασμούς προσωρινού χαρακτήρα, δηλαδή ανάπαυλες.
Εξηγήσαμε ήδη (ανάρτηση της 13/9/2011 :" Το Κοινωνικό Υποκείμενο της Άμεσης Δημοκρατίας") ότι τούτη η διαδικασία πτωχοποίησης των μεγάλων μαζών ξεκίνησε στη Δύση εδώ και 30 χρόνια. Και ενεργοποιήθηκε όταν οι κυρίαρχες οικονομικο/πολιτικές Ελίτ της Δύσης αντελήφθηκαν ότι δεν υπήρχε πλέον γι' αυτέςΑντίπαλο Δέος. Δηλαδή όταν συνειδητοποίησαν οτι ο κομμουνισμός έπαψε να συνιστά ιδεολογικό και πολιτικο/στρατιωτικό κίνδυνο γιά το Σύστημα της Δύσης. Εξηγήσαμε επιπλέον οτι το κομμουνιστικό "Αντίπαλο Δέος" υποχρέωσε τις Ελίτ της Δύσης σε μιά θετική αναδιανομή του πλούτου, έτσι ώστε μεταξύ των δεκαετιών 1950 & 1980 να προκύψει στη Δύση η λεγόμενη "Κοινωνία της Αφθονίας", δηλαδή μια γενικευμένη ευμάρεια. Αυτή η Αφθονία μετατρέπεται σε Φτώχεια και, με την αυξανόμενη "λιτότητα", οδηγεί σε Εξαθλίωση το 1/3 του πληθυσμού. Και θα καταλήξει πραγματική Εξαθλίωση στο μέτρο που το Σύστημα, οι Ελίτ, θα νοιώθουν ασφαλείς, δηλαδή όσο στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται ένα ιδεολογικό και πολιτικό "Αντίπαλο Δέος".
Οι τοπικές Εξεγέρσεις, οι αποσπασματικές Συγκρούσεις, τα λαϊκά "Οδοφράγματα" θα συνεχίσουν να εκφράζουν την αντίδραση των Μαζών απέναντι στη Πτωχοποίησή τους. Αλλά όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι, προφανέστατα, μέσα στην χειραγωγητική ευχέρεια του Συστήματος. Μάλιστα, όπως έδειξε το πρόσφατο παράδειγμα στο Λονδίνο, το Σύστημα μπορεί να διολισθαίνει ανενδοίαστα σε περισσότερο αυταρχικές μορφές χειραγώγησης (βλ ανάρτηση 15/8/2011). Συμβατικές αρχές, του "Κράτους Δικαίου" ή των "Δικαιωμάτων του Πολίτη", με τις οποίες εξοικειωθήκαμε στη Δύση των τελευταίων 50 χρόνων, πρόκειται σύντομα να εξανεμισθούν. Το φάσμα μιας αυταρχικής (à la Κίνας) Δύσης δεν είναι μιά προσωπική ιδεοληψία αλλά μιά αδρά διαγραφόμενη, αντικειμενική προοπτική. Πόσο μάλλον που το Οικονομικό/πολιτικό Σύστημα στη Δύση αρχίζει να προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά μιάςΝέας Φεουδαρχίας - αν και, προς το παρόν, με όλες "δημοκρατικές" επιφάσεις (βλ. ανάρτηση της 7/10/2011).
Τί είναι αυτό που επιτρέπει στο Σύστημα να χειραγωγεί και να ελέγχει την αντίδραση των Μαζών, σ' ολόκληρη τη Δύση, παρά την "κρίση νομιμοποίησης" που επισημάνθηκε ήδη; Δεν είναι τόσο τα μέσα που διαθέτει ούτε η εσωτερική του συνοχή. Αντίθετα είναι το ιδεολογικό κενό μέσα στο οποίο η αντίδραση των Μαζών λαμβάνει χώρα. Παντού οι διαμαρτυρίες διέπονται από έναν αρνητικισμό. Κυριαρχεί το σύνθημα των "ΟΧΙ" - ΟΧΙ στο Μνημόνιο, ΟΧΙ στη Wall Street, OXI στο City, κλπ. Λείπει απ' το ευρύτερο κίνημα η εσωτερική ιδεολογική και πολιτική συνοχή. Λείπει δηλαδή το θετικό, ενοποιητικό Πολιτικό Πρόταγμα και Σύνθημα κάτω από το οποίο θα στεγάζονταν και θα νομιμοποιούνταν όλες οι "αρνήσεις" και οι πολιτικο/ιδεολογικές αποχρώσεις που προσπαθούν να εκφρασθούν. Αντίστροφα, χωρίς ενιαίο Πολιτικό Πρόταγμα και σύνθημα, οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του Συστήματος, μπορούν να συκοφαντούν και να κατακερματίζουν το ευρύτερο Κίνημα:"μπαχαλάκηδες" "αναρχικοί", "αντιδραστικοί", κλπ, κλπ.
'Οπως συχνά έχουμε πεί εδώ, το Πρόταγμα της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι το μοναδικό θετικό πρόταγμα που μπορούμε να υιοθετήσουμε σήμερα. Η άρθρωση αυτού του προτάγματος αυτόματα ενοποιεί, συσπειρώνει, προσανατολίζει τη δράση, πολιτικοποιεί και νομιμοποιεί την κινητοποίηση των Μαζών. Κανείς μέσα στην Ελληνική και Δυτική Κοινωνία δεν θα μπορέσει να πλέον να μείνει αδιάφορος. Και όλοι θα πάρουν θέση - με προβλεπόμενα τα καταφατικά ποσοστά. Το άκουσμά του μέσα από ένα μεγάφωνο, η διατύπωσή του στους τοίχους και στα πανώ, η διάδοσή του από το διαδίκτυο και τα μηνύματα των κινητών, η ζύμωσή του μέσα στην κοινωνία, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, στο γραφείο ή το εργοστάσιο, θα εγείρει συζητήσεις, θα προβληματίσει. Και ως μαζική άρθρωση το Αμεσοδημοκρατικό Πρόταγμα θα αποτελέσει το ιδεολογικό και πολιτικό ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ του Συστήματος. Μόνο αυτό μπορεί να το ταρακουνήσει, αρχικά - ύστερα να το ανατρέψει..Ήδη οι πρώτες δειλές, ετερόκλητες εκφράσεις του άρχισαν να το τρομοκρατούν.
--------------------------------------------
POST SCRIPTUM
(1/11/2011) Προς άρση ενδεχόμενων παρεξηγήσεων ή ταυτήσεων του Αμεσοδημοκρατικού Προτάγματος με την Αριστερά, ο αναγνώστης μπορεί να δεί την ανάρτησή μας της 7/10/2011 με τίτλο " Η Άμεση Δημοκρατία και η Αριστερά".
6/12/2011. Μιά ετεροχρονισμένη επιβεβαίωση από τον ΟΟΣΑ γιά την αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων τα τελευταία 30 χρόνια εδώ.
Σοβαροί αναλυτές επισημαίνουν ως κεντρική αιτία την αυξανόμενη οικονομική ανισότητα και τη διαφθορά των κυρίαρχων οικονομο/πολιτικών Ελίτ. Το αποτέλεσμα είναι μιά γενικότερη "κρίση νομιμοποίησης" του Συστήματος (βλέπε εδώ την ανάλυση Rubini).Στις ΗΠΑ, ο νομπελίστας οικονομολόγος Krugman μιλά πλέον για το "σπάσιμο του Κοινωνικού Συμβολαίου" και την μετάβαση σε έναν οινεί "κοινωνικο/ταξικό πόλεμο" (βλέπε εδώ).
Στη χώρα μας, όπως και παντού, τούτος ο πόλεμος παίρνει τα χαρακτηριστικά μιας προγραμματισμένης διαδικασίας πτωχοποίησης των μεσοαστικών στρωμάτων και εξαθλίωσης των αντίστοχων μικροαστικών. Εκτελείται "εκ των άνω", συνειδητά και απόλυτα προγραμματισμένα: μέσω αποφάσεων (Κεντρικές Τράπεζες) και νόμων από τα κατά τόπους ελεγχόμενα θεσμικά όργανα. Και παρά τις αντιδράσεις των Μαζών, θα συνεχίσει να εκτελείται χωρίς παρεκκλήσεις - αν και συχνά με παρελκυστικούς συμβιβασμούς προσωρινού χαρακτήρα, δηλαδή ανάπαυλες.
Εξηγήσαμε ήδη (ανάρτηση της 13/9/2011 :" Το Κοινωνικό Υποκείμενο της Άμεσης Δημοκρατίας") ότι τούτη η διαδικασία πτωχοποίησης των μεγάλων μαζών ξεκίνησε στη Δύση εδώ και 30 χρόνια. Και ενεργοποιήθηκε όταν οι κυρίαρχες οικονομικο/πολιτικές Ελίτ της Δύσης αντελήφθηκαν ότι δεν υπήρχε πλέον γι' αυτέςΑντίπαλο Δέος. Δηλαδή όταν συνειδητοποίησαν οτι ο κομμουνισμός έπαψε να συνιστά ιδεολογικό και πολιτικο/στρατιωτικό κίνδυνο γιά το Σύστημα της Δύσης. Εξηγήσαμε επιπλέον οτι το κομμουνιστικό "Αντίπαλο Δέος" υποχρέωσε τις Ελίτ της Δύσης σε μιά θετική αναδιανομή του πλούτου, έτσι ώστε μεταξύ των δεκαετιών 1950 & 1980 να προκύψει στη Δύση η λεγόμενη "Κοινωνία της Αφθονίας", δηλαδή μια γενικευμένη ευμάρεια. Αυτή η Αφθονία μετατρέπεται σε Φτώχεια και, με την αυξανόμενη "λιτότητα", οδηγεί σε Εξαθλίωση το 1/3 του πληθυσμού. Και θα καταλήξει πραγματική Εξαθλίωση στο μέτρο που το Σύστημα, οι Ελίτ, θα νοιώθουν ασφαλείς, δηλαδή όσο στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται ένα ιδεολογικό και πολιτικό "Αντίπαλο Δέος".
Οι τοπικές Εξεγέρσεις, οι αποσπασματικές Συγκρούσεις, τα λαϊκά "Οδοφράγματα" θα συνεχίσουν να εκφράζουν την αντίδραση των Μαζών απέναντι στη Πτωχοποίησή τους. Αλλά όλες αυτές οι αντιδράσεις είναι, προφανέστατα, μέσα στην χειραγωγητική ευχέρεια του Συστήματος. Μάλιστα, όπως έδειξε το πρόσφατο παράδειγμα στο Λονδίνο, το Σύστημα μπορεί να διολισθαίνει ανενδοίαστα σε περισσότερο αυταρχικές μορφές χειραγώγησης (βλ ανάρτηση 15/8/2011). Συμβατικές αρχές, του "Κράτους Δικαίου" ή των "Δικαιωμάτων του Πολίτη", με τις οποίες εξοικειωθήκαμε στη Δύση των τελευταίων 50 χρόνων, πρόκειται σύντομα να εξανεμισθούν. Το φάσμα μιας αυταρχικής (à la Κίνας) Δύσης δεν είναι μιά προσωπική ιδεοληψία αλλά μιά αδρά διαγραφόμενη, αντικειμενική προοπτική. Πόσο μάλλον που το Οικονομικό/πολιτικό Σύστημα στη Δύση αρχίζει να προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά μιάςΝέας Φεουδαρχίας - αν και, προς το παρόν, με όλες "δημοκρατικές" επιφάσεις (βλ. ανάρτηση της 7/10/2011).
Τί είναι αυτό που επιτρέπει στο Σύστημα να χειραγωγεί και να ελέγχει την αντίδραση των Μαζών, σ' ολόκληρη τη Δύση, παρά την "κρίση νομιμοποίησης" που επισημάνθηκε ήδη; Δεν είναι τόσο τα μέσα που διαθέτει ούτε η εσωτερική του συνοχή. Αντίθετα είναι το ιδεολογικό κενό μέσα στο οποίο η αντίδραση των Μαζών λαμβάνει χώρα. Παντού οι διαμαρτυρίες διέπονται από έναν αρνητικισμό. Κυριαρχεί το σύνθημα των "ΟΧΙ" - ΟΧΙ στο Μνημόνιο, ΟΧΙ στη Wall Street, OXI στο City, κλπ. Λείπει απ' το ευρύτερο κίνημα η εσωτερική ιδεολογική και πολιτική συνοχή. Λείπει δηλαδή το θετικό, ενοποιητικό Πολιτικό Πρόταγμα και Σύνθημα κάτω από το οποίο θα στεγάζονταν και θα νομιμοποιούνταν όλες οι "αρνήσεις" και οι πολιτικο/ιδεολογικές αποχρώσεις που προσπαθούν να εκφρασθούν. Αντίστροφα, χωρίς ενιαίο Πολιτικό Πρόταγμα και σύνθημα, οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του Συστήματος, μπορούν να συκοφαντούν και να κατακερματίζουν το ευρύτερο Κίνημα:"μπαχαλάκηδες" "αναρχικοί", "αντιδραστικοί", κλπ, κλπ.
'Οπως συχνά έχουμε πεί εδώ, το Πρόταγμα της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι το μοναδικό θετικό πρόταγμα που μπορούμε να υιοθετήσουμε σήμερα. Η άρθρωση αυτού του προτάγματος αυτόματα ενοποιεί, συσπειρώνει, προσανατολίζει τη δράση, πολιτικοποιεί και νομιμοποιεί την κινητοποίηση των Μαζών. Κανείς μέσα στην Ελληνική και Δυτική Κοινωνία δεν θα μπορέσει να πλέον να μείνει αδιάφορος. Και όλοι θα πάρουν θέση - με προβλεπόμενα τα καταφατικά ποσοστά. Το άκουσμά του μέσα από ένα μεγάφωνο, η διατύπωσή του στους τοίχους και στα πανώ, η διάδοσή του από το διαδίκτυο και τα μηνύματα των κινητών, η ζύμωσή του μέσα στην κοινωνία, στο σχολείο και το πανεπιστήμιο, στο γραφείο ή το εργοστάσιο, θα εγείρει συζητήσεις, θα προβληματίσει. Και ως μαζική άρθρωση το Αμεσοδημοκρατικό Πρόταγμα θα αποτελέσει το ιδεολογικό και πολιτικό ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ του Συστήματος. Μόνο αυτό μπορεί να το ταρακουνήσει, αρχικά - ύστερα να το ανατρέψει..Ήδη οι πρώτες δειλές, ετερόκλητες εκφράσεις του άρχισαν να το τρομοκρατούν.
--------------------------------------------
POST SCRIPTUM
(1/11/2011) Προς άρση ενδεχόμενων παρεξηγήσεων ή ταυτήσεων του Αμεσοδημοκρατικού Προτάγματος με την Αριστερά, ο αναγνώστης μπορεί να δεί την ανάρτησή μας της 7/10/2011 με τίτλο " Η Άμεση Δημοκρατία και η Αριστερά".
6/12/2011. Μιά ετεροχρονισμένη επιβεβαίωση από τον ΟΟΣΑ γιά την αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων τα τελευταία 30 χρόνια εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου